Аб гісторыі роднага краю, аб лёсах герояў і простых людзей, якіх узрасціла гэта зямля

ГалоўнаяКароткія звесткіФотагалерэяГасцёўняКарта сайтаАб сайце

 

 

Зямля нашых продкаў
Да новага жыцця
Выпрабаванне вайной
Адроджаны край
У незалежнай краіне
Фотагалерэя
 
Будзем памятаць іх імёны
Гонар і павага Вам
 
 
Нашы пісьменнікі
Пісьменнікі пра край
Спроба пяра
 
Легенды
 
 
Гісторыя царквы
Цэрквы раёна
 
 
 
 

 

Не танцаваць "Лявоніху" ў Замошшы,
Не біць бы бубну ў прыцемках, калі б
У паграбах не мелі мы той ношы,
Імя якой — галоўны наш калібр.

Ён устае завостраным алоўкам,
Пад ім ідзе ўпрысядкі карма.
Прывінчана яму боегалоўка,
Дзе ні адзінай звіліны няма.

Вялікі боль і сорам чалавека —
Пра гэта кожны склад мой і радок —
Дажыў да нас, да атамнага веку,
Адвечны, самы дзікі парадокс:

Са злітка людзі ліст рабілі тонкі,
Але, спярша, чым ад яго адсеч
Палоску на вянчальныя пярсцёнкі,
У пазалоту ўбіралі меч...

Я слаўлю меч, які капаў аблогу
I майстраваў калыску і засек,
Які сабой абараніў малога
I свастыку фашысцкую рассек.

Вялікі гонар славіць мір паэтам —
Зямлі, кахання зіхатлівы німб,
I я б не ўспомніў нават пра ракеты,
Пра грозны і галоўны наш калібр,
Калі б для ўсіх,
Для ўсіх людзей харошых
У мірным небе сонца ўзышло,
Калі б на Волзе і ў маім Замошшы
Брацкае магілы не было.
1965 г.
 

Да зместу

       

да Вялікай Перамогі

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

          

 
Усе матэрыялы змешчаныя на дадзеным рэсурсе не з'яўляюцца ўласнасцю аўтара дадзена рэсурса, а ўзяты з кніг, часопісаў, газет©