|
|
Сябра дзеда Талаша
У канцы чэрвеня 1941 г. у раён Урэчча прарвалася з
акружэння 121-я стралковая дывізія. Больш тыдня ішлі жорсткія
баі. Калі яны сціхлі, ляснік Мікіта Шэшка днямі прападаў у лесе.
3 сынам Антонам яны хавалі загінуўшых байцоў, аказвалі першую
дапамогу параненым, давалі ім прытулак. У лесе Шэшкі зрабілі
сховішча, куды складвалі знойдзеную зброю — ведалі, што яна
спатрэбіцца. Калі восенню стары ляснік сустрэў партызан, перадаў
ім два кулямёты, некалькі аўтаматаў, каля 50 вінтовак, 10
скрынак з патронамі, гранаты.
В. I. Талаш і М. М. Шэшка
— Вы маладыя хлопцы. Але і я, хоць мне
пад восемдзесят ужо, яшчэ на што-кольвечы здольны. Адным словам,
запісвайце нас з Антонам у атрад. Стары Шэшка стаў нартызанам,
дзяліў разам з намі ўсе нашы радасці і няўзгоды. Пра яго
даведаліся ў штабе партызанскага злучэння. У 1943 г.
В. I. Казлоў вырашыў адправіць яго разам са славутым
дзедам Талашом у Маскву. Старыя пасябравалі. Яны жылі ў адной
імя Кірава гасцініцы, часта выступалі на прыемствах і ў воінскіх
часцях, шпіталях. Дзед Мікіта цікавіўся баявымі буднямі партызан,
дасылаў няхітрыя гасцінцы, пісьмы.
М. М. Щэшка сустрэў светлы дзень Перамогі. Памёр ён на
84-м годзе жыцця, так і не пакінуўшы сваё ляснічоўства.
К.С.Рэмез
Былы камандзір узвода брыгады № 100 імя Кірава
да зместу |
|
