Любаншчына

Аб гісторыі роднага краю, аб лёсах герояў і простых людзей, якіх узрасціла гэта зямля

Мірныя жыхары — ахвяры фашысцкага тэрору

КАМУНАРАЎСКІ СЕЛЬСКІ САВЕТ

ВЁСКА КАМУНА

Да Вялікай Айчыннай вайны налічвалася 210 двароў, пражывала 690 чалавек. У ліпені 1941 г. нямецка-фашысцкія захопнікі амаль поўнасцю спалілі вёску.

БАРТКЕВІЧ Аляксандр (1912 г.)
БАРТКЕВГЧ Сямён (1915 г.)
ДАЙНЯК Зіновій Цімафеевіч (1911 г.)
МІХАЛЕНЯ Ульяна Аляксееўна (1880 г.)
ЧЭРКАС Сямён Паўлавіч (1876 г.)

ВЁСКА КУЗЬМІЧЫ
БАКАН Фёдар (1860 г.)
ГАЛКА Дзмітрый (1905 г.)
ГАЛКА Антаніна (1910 г.)
ГАЛКА Матруна (1912 г.)
КАТОВІЧ Навум Рыгоравіч (1902 г.)
КРЫВАЛЬЦЭВІЧ Прося (1907 г.)
КРЫВАЛЬЦЭВІЧ Мікалай Сямёнавіч (1939 г.)
КРЬІВАЛЬЦЭВІЧ Марыя Сямёнаўна (1941 г )
ЛУЧЫНОВІЧ Аксюта (1860 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Сіла (1860 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Марк (1872 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Герасім Раманавіч (1903 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Рыгор Васільевіч (1907 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Таццяна Іванаўна (1897 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Сцяпан (1860 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Надзея Маркаўна (1918 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Наталля Іванаўна (1909 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Марыя Сцяпанаўна (1925 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Вольга (1921 г.)
ЛУЧЫНОВІЧ Дзям'ян (1918 г.)
МІХАЛЕНЯ Міхаіл Антонавіч (1927 г.)
МІХАЛЕНЯ Фёдар Уласавіч (1877 г.)
МІХАЛЕНЯ Сава Давыдавіч (1875 г.)
НАГОРНАЯ Лідзія Кузьмінічна (1938 г.)
НАГОРНАЯ Марыя (1861 г.)
НАГОРНАЯ Аўдоцця (1893 г.)
НАГОРНЫ Міхаіл Міхайлавіч (1938 г.)
НАГОРНАЯ Фёкла Ануфрыеўна (1901 г.)
НАГОРНЫ Уладзімір Трафімавіч (1930 г.)
НАГОРНАЯ Агрыліна Майсееўна (1913 г.)
НАГОРНАЯ Алена Міхайлаўна (1925 г.)
НАГОРНАЯ Марыя (1893 г.)
РАГАЛЕВІЧ Міхаіл Дзмітрыевіч (1926 г.)
РАГАЛЕВІЧ Уладзімір (1915 г.)
ЦАРЫКОВІЧ Сямён Фёдаравіч (1874 г.)
ЦАРЫКОВІЧ Ганна (1895 г.)
ЦАРЫКОВІЧ Міхед Аляксандравіч (1924 г.)
ЧЭРКАС Таццяна Мікалаеўна (1938 г.)
ШАПЕЛЬ Ганна (1886 г.)
ШАПЕЛЬ Якаў (1887 г.)
ШАПЕЛЬ Пётр Васільевіч (1909 г.)
ШАПЕЛЬ Матруна (1909 г.)

ВЕСКА КУЦЕНКА
РАМАНОВІЧ Алена (1898 г.)

ВЕСКА НЕЖЫН
АХРАМЕЙКА Якім Маркавіч (1884 г.)
АХРАМОВІЧ Пётр Іванавіч (1905 г.)
БЕРАЗУН Адарка (1880 г.)
БЕРАЗУН Алена Васільеўна (1903 г.)
КОНАНАЎ Гаўрыла (1884 г.)
КУРЧЫЧ Іосіф (1894 г.)
КУРЧЫЧ Мікалай Іосіфавіч (1922 г.)
НАСАНОВІЧ Іван Нічыпаравіч (1914 г.)
НАСАНОВІЧ Ева Аляксандраўна (1925 г.)
НАСАНОВІЧ Сцяпан (1889 г.)
СУЛІМ Арына Канстанцінаўна (1925 г.)
СУЛІМ Фёдар Якаўлевіч (1922 г.)
СЯРЧЭНЯ Алесь Васільевіч (1910 г.)
ЧАРНУШЭВІЧ Аляксандр (1885 г.)
ШАЎЦОЎ Фёдар Дзянісавіч (1917 г.)
ШАЎЦОЎ Іван (1897 г.)
ШАЎЦОЎ Рыгор Андрэевіч (1869 г.)

Івану Насановічу ў пачатку вайны было толькі семнаццаць. Строіў планы на жыццё, хацеў быць трактарыстам. Вайна парушыла ўсё... Але юнак знайшоў свае месца ў барацьбе з лютым ворагам. Старэйшы брат Івана Адам пайшоў у партызанскі атрад. Дома ў іх быў радыёпрыёмнік, Іван рэгулярна слухаў яго, запісваў навіны і распаўсюджваў іх. Цёмнымі начамі да яго прыходзілі людзі з лесу. Потым стала вядома, што Іван быў не адзін. Ён сябраваў і рабіў адну патрыятычную справу з Феняй Конанавай, Іванам Беразуном. Іх падазроная дзейнасць не прайшла міма ўвагі здрадніка, які данёс, што брат Івана — партызан, ды і сам ён, відаць, звязаны з «бандытамі». Івана Насановіча схапілі. Ні здзекі, ні катаванні не змаглі прымусіць патрыёта выдаць таварышаў. Яго вывелі на расстрэл, прымусілі капаць сабе яму. Выкарыстаўшы зручны момант, Іван рыдлёўкай рассек галаву гітлераўцу. Фашысты прастрэлілі юнаку рукі, ногі і жывым закапалі ў зямлю...
Іван Насановіч загінуў мужна, як герой, пражыўшы кароткае, але яркае, нібы факел, жыццё.

А. I. Лапцік

да Вялікай Перамогі

Усе матэрыялы змешчаныя на дадзеным рэсурсе не з'яўляюцца ўласнасцю аўтара дадзена рэсурса, а ўзяты з кніг, часопісаў, газет©