Я стаптаны быў капытамі.
Я быў з торбаю, з дзедавай кульбай.
I ў мяне гэта людзі пыталі: "Скуль ты?"
Я адтуль, дзе Залессі, Замошшы
Пахнуць грушамі і грыбамі,
Дзе спрадвеку людзей харошых
Называюць сябрамі.
3 таго бору, што спапялялі,
Дзе на кожным дрэве засечкі,
Дзе чужынцы не паспявалі
У галавах сабе ставіць свечкі.
Род абжыў мой
I лес, і пожні.
Ён і шчодры, ён і харобры,
Ён вітаецца першы з кожным:
— Дзень добры!
Я адтуль, дзе намыюць золата,
Дзе жалеза і нафту знаходзяць,
3 той зямлі, дзе ўсе хлопцы — волаты,
3 той старонкі, дзе бульба родзіць.
Я — са Случчыны, я — з Палесся,
3 таго краю, дзе ўсе Марусі.
Я — з харошай, душэўнай песні —
3 Беларусі!
1968 г.
