|
|
У незалежнай краіне
ВЫПАДАК НА ВОЗЕРЫ ВЯЧЭРА
Расказ Героя Сацыялістычнай Працы
К. I. Шаплыкі
У канцы 40-х — пачатку 50-х гадоў Любаншчына, у
прыватнасці калгас «Чырвоная змена», славілася ўраджаямі
кок-сагызу. Раён тады знаходзіўся ў складзе Бабруйскай вобласці.
Неяк напрадвесні ў 1950 г. мяне выклікалі на абласную нараду
каўчукаводаў. На ёй прысутнічаў і дэпутат Вярхоўнага Савета СССР
па Бабруйскай выбарчай акрузе двойчы Герой Савецкага Саюза
генерал Катукоў (потым ён стаў Маршалам бранятанкавых войск).
Калі мне далі слова для выступления і сказалі, што я з
Любанскага раёна, праслаўлены генерал у перапынку падышоў да
мяне, тады маладога старшыні калгаса: «Дык ты з Любанскага раёна?
У вас там ёсць возера Вячэра?» «Ёсць», — адказваю. «Ведаю, быў
там... Ваяваў у першую сусветную».
Я паціснуў плячыма. Здаецца, тая вайна не закранула наш
край...
А ў пачатку лета генерал прыехаў да нас на возера, у
месцы, дзе праходзіла яго баявая маладосць. Прывёз з сабой
адмысловыя сеткі для лоўлі рыбы. У дапамогу яму далі мясцовага
селяніна з Рэдкавіч, добрага рыбака Ярмака. Столькі рыбы
выцягнулі — ніколі не давялося бачыць такой рыбнай лоўлі...
Генерал быў не сквапным, амаль усю рыбу раздаў людзям, што
прыйшлі паглядзець на незвычайную рыбалку. Пакінуў і на юшку. I
вось ціхім, цёплым летнім вечарам мы сядзелі на беразе Вячэры, і
генерал расказваў, як ён ваяваў тут у імперыялістычную вайну.
Фронт пралягаў далека адсюль, па Пінскіх балотах, за Туравам,
але адгалоскі вайны даносіліся і сюды. Восенню 1915 ці 1916 года
унтэр-афіцэр Катукоў з групай байцоў выконваў у гэтых месцах
нейкае заданне, звязанае, відаць, з армейскай разведкай,
кайзераўскай агентурай. На беразе возера адбылася сутычка з
ворагам, перастрэлка. Па словах Катукова, чацвёра рускіх салдат
тады загінула, сам ён быў паранены... Генерал памянуў сваіх
баявых сяброў.
да зместу |
|
